Maandag 23 juli

Hallo allemaal,

Vanochtend stond om 8 uur het ontbijt klaar. Nanour (Hagop's vrouw) bracht nog speciale broodjes mee uit Anjar. Daarna zijn we voor het eerst naar de DVBS (daly vacation bible school) gegaan. We kregen eerst een grote rondleiding over het terrein, daarna werden we voorgesteld aan de kinderen van het kamp! Met hen hebben we een spel gedaan zodat ze onze namen konden leren kennen, wat erg leuk was.

Daarna gingen we naar Hagop's huis en hebben we kennis gemaakt met Hagop' s moeder en de moeder van Nanour. We kregen daar koffie en wat lekkers. Iets waar we vandaag nog erg aan moeten wennen is dat we elke dag enorm veel lekkere Libanese gerechten krijgen. Dit wordt gedaan uit waardering en omdat de mensen erg dienstbaar en gastvrij zijn.

's Middags zijn we met een aantal docenten van de DVBS naar een restaurant gegaan in Rajak waar we Libanees hebben gegeten en ook voor het eerst gefrituurde kikkers hebben gegeten. Tegenover het restaurant zat een oud treinstation waar we zijn wezen kijken. Bijzonder aan dit verhaal is, dat de Libanezen nog steeds toeslag betalen voor de werknemers en het onderhoud van het station, terwijl dit station al jarenlang gesloten is en de rails en treinen ondertussen bijna vergaan zijn (zie foto's).

Vervolgens zijn we direct doorgereden naar de ruïnes van Anjar waar we eerst nog een stukje geschiedenis kregen te horen van de ruïnes. Daar hebben wij een tijd rondgelopen en heel veel foto’s gemaakt.

s' Avonds gingen we eten in een restaurant met de vrouwengroep en een afvaardiging van het bestuuur van de kerk. Nadat we de maaltijd op hadden werden we naar een andere tafgel gestuurd voor het fruitbuffet. Dit was echt aan een aparte tafel.

Gister en vandaag zijn we een aantal malen langs Syrische vluchtelingenkampen gereden met de bus. Deze tentenkampen zijn gebouwd door Syrische mensen zelf, op lege stukken land en soms ook tussen de huizen. We hebben ons laten vertellen dat er in Anjar 500 Armeense/Libanese gezinnen wonen en 200 Syrische gezinnen. Het is schrijnend om te zien hoe deze tentenkampen er bij staan en je vraagt je af hoe deze mensen in de winter door de kou en regen/sneeuw heen moeten komen. Dit maakt ons enorm bewust van hoe goed we het in Nederland hebben en hoe dankbaar we mogen zijn dat wij in Nederland geboren zijn.

Liefs,

Reisgroep Libanon

P.s. door het volle schema lopen wij een beetje achter met onze blogs, we werken dit z.s.m. weer bij! ☺